เปิดโลกการใช้เสียง: ความสำคัญของลิ้นและ Twang ในการร้องเพลง โดย Carrie Obert
ในโลกของการสอนร้องเพลงเชิงวิชาการ หัวข้อ “Twang” และ “การใช้ลิ้น” ถือเป็นประเด็นที่ทั้งน่าค้นหาและมักถูกเข้าใจผิดได้ง่าย Carrie Obert นักพยาธิวิทยาด้านการพูด (Speech-Language Pathologist) และผู้เชี่ยวชาญด้านเสียงร้อง ได้แบ่งปันองค์ความรู้จากประสบการณ์ตรงกับนักร้องนับหมื่นคน รวมถึงผลงานวิจัยมากมาย ผ่านพอดแคสต์ “The Intelligent Vocalist” ที่จัดโดย John Henney ซึ่งมุ่งหวังให้ผู้ฟังเข้าใจเสียงของตัวเองในระดับลึกซึ้งยิ่งขึ้น
Twang คืออะไร และทำไมถึงสำคัญ?
Twang เป็นเทคนิคที่สามารถใช้ในหลากหลายแนวเพลง ตั้งแต่โอเปราจนถึงป๊อป และมีบทบาทสำคัญทั้งในด้านการแสดงและด้านการบำบัดเสียง ตัวอย่างเช่น ในคลินิกที่ Carrie ทำงาน เธอใช้ Twang ในการกระตุ้นเสียงของผู้ป่วยที่มีเสียงอ่อนหรือบอบบางให้กลับมามีพลังอีกครั้ง
กลไกทางกายภาพของ Twang
ในอดีต Twang เคยถูกอธิบายว่าเกิดจากการหรี่ช่องเสียงบริเวณด้านบนของกล่องเสียง (epilaryngeal narrowing) แต่จากการใช้กล้องส่องกล่องเสียง Carrie พบว่า จริง ๆ แล้ว Twang เกิดจาก “การหรี่ช่องคอหอยจากด้านข้างเข้าสู่กึ่งกลาง” หรือ Lateral to Medial Narrowing (LMN) โดยเฉพาะบริเวณด้านข้างของลิ้นไก่ (uvula)
หากลองออกเสียง “อา” ด้วยเสียงธรรมดา แล้วเปลี่ยนเป็น “อา” แบบ Twang จะเห็นได้ว่าผนังด้านข้างของคอหอยจะขยับเข้าหากัน เสียงที่ได้จะฟังดูชัดเจน สดใส และมีพลังมากขึ้น โดยสามารถควบคุมระดับความ “แหลม” ได้ตามต้องการ ตั้งแต่เสียงนุ่มลึกของโอเปรา ไปจนถึงเสียงคมชัดแบบละครเพลงบรอดเวย์
บทบาทของลิ้นในคุณภาพเสียง
แม้ว่า Twang จะช่วยเพิ่มความชัดของเสียง แต่สิ่งที่ Carrie เน้นย้ำมากไม่แพ้กันก็คือ “ลิ้น” โดยเฉพาะ “โคนลิ้น” ซึ่งมีบทบาทในการสร้างความกังวานและความหนาแน่นของเสียง หากดึงโคนลิ้นไปด้านหลัง (anterior to posterior narrowing หรือ APN) จะได้เสียงที่เรียกว่า ringy คือมีมิติ มีความลึก และอิ่มแน่น
Carrie ยกตัวอย่างเสียงของ Kermit the Frog หรือ Judy Garland ว่าเป็นตัวแทนของเสียงที่เกิดจากโคนลิ้นที่เคลื่อนไหวชัดเจน ซึ่งต่างจากเสียง Twang ที่เน้นผนังคอหอย เธอชี้ว่า การรู้จักใช้ “แรง” ในโคนลิ้นอย่างถูกต้อง จะช่วยให้เสียงมีพลังโดยไม่ต้องออกแรงที่สายเสียงโดยตรง
ทำไม “ลิ้น” ถึงไม่ควรถูกมองว่าเป็นศัตรู?
ในระบบการเรียนร้องเพลงแบบดั้งเดิม ลิ้นมักถูกมองว่าเป็นตัวปัญหา เช่น ทำให้เสียงขุ่นหรือไม่ชัด Carrie ไม่เห็นด้วยอย่างสิ้นเชิง เธอเรียกรูปแบบการสอนของเธอว่า Tongue-Centric Pedagogy ซึ่งเน้นให้ลิ้นเป็นศูนย์กลางของการควบคุมคุณภาพเสียง เพราะลิ้นสามารถเคลื่อนไหวได้หลายทิศทางและปรับรูปร่างได้มากกว่าส่วนอื่นของระบบเสียง เช่น เพดานอ่อนหรือกล่องเสียง
วิธีฝึกเพิ่มความตระหนักรู้ของลิ้น
Carrie แนะนำวิธีฝึกที่น่าสนใจมาก เช่น:
-
ส่องกระจกขณะออกเสียง: เพื่อดูว่าลิ้นอยู่ตำแหน่งใด
-
เล่นเสียงด้วยตำแหน่งลิ้นต่าง ๆ: เช่น เอาลิ้นแตะกระพุ้งแก้ม หรือขยับโคนลิ้นไปด้านหลัง
-
ใช้ finger cot (ปลอกนิ้วที่เชฟใช้) เพื่อสัมผัสเนื้อลิ้น ดูว่าตึงเกินไปหรืออ่อนเกินไปหรือไม่
กิจกรรมเหล่านี้จะช่วยให้เรารู้จัก “รูปแบบปกติของลิ้น” ของตัวเอง และเรียนรู้ที่จะควบคุมมันเพื่อสร้างเสียงที่ดีที่สุด
Vibrato กับความสัมพันธ์ของลิ้นและกล่องเสียง
Carrie เชื่อว่าลิ้นทำหน้าที่คล้าย “ฝ่ายตรงข้ามที่สร้างสมดุล” กับกล่องเสียง หากลิ้นอ่อนแรงหรือแข็งเกินไป Vibrato จะช้าเกิน หรืออาจไม่เกิดขึ้นเลย ในทางกลับกัน ถ้ามีพลังงานที่เหมาะสม Vibrato จะมีชีวิตชีวา เคลื่อนไหวสม่ำเสมอ และช่วยให้เสียงโดยรวมฟังดูน่าสนใจยิ่งขึ้น
ความยืดหยุ่นคือหัวใจของการเป็นนักร้อง
หนึ่งในแนวคิดสำคัญที่ Carrie ครูฟิล์มเห็นพ้องกันคือ “ไม่มีสูตรเดียวที่ใช้ได้กับทุกคน” นักร้องที่ดีคือผู้ที่รู้จักปรับเปลี่ยนตำแหน่งและแรงของลิ้นให้เหมาะสมกับเสียงที่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเสียงเบลต์ เสียงโอเปรา หรือเสียงพูดธรรมชาติในบทละคร
สรุป: การใช้เสียงไม่ใช่แค่การร้อง — แต่มันคือการเข้าใจร่างกาย
งานของ Carrie Obert ทำให้เราเห็นว่า “การใช้เสียง” เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ และสิ่งที่เราเคยมองว่าเป็นเรื่องเล็ก เช่น ลิ้น กลับกลายเป็นหัวใจของคุณภาพเสียงทั้งหมด Carrie ชวนให้เรากล้าตั้งคำถาม ท้าทายสิ่งที่เคยเชื่อ และเปิดใจรับฟังเสียงของตัวเองในแบบที่ลึกซึ้งและแม่นยำยิ่งขึ้น
หากคุณสนใจเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ Twang หรือการใช้ลิ้นในการพัฒนาเสียงร้อง สามารถติดตามบทความอื่น ๆ หรือเข้าร่วมเวิร์กช็อปที่เราจัดขึ้นเป็นประจำได้ที่ เว็บไซต์ร้องเพลงดอทคอม
📌 สนใจเรียนร้องเพลง หรือสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม
กรุณาแอดไลน์ @rongpleng
🌐 เว็บไซต์: www.rongpleng.com
📞 โทร. 099-2324519
