เทคนิคการสอนร้องเพลงให้ตัวเอง : หลักการ 3C “สามเหลี่ยมการสอน” สำหรับคนที่อยากพัฒนาการร้องเพลงด้วยตัวเอง
สวัสดีครับ แฟนๆของร้องเพลงดอทคอมทุกท่าน! เคยสงสัยไหมครับว่าระหว่างสัปดาห์ที่เราไม่ได้เจอครูสอนร้องเพลง เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเรากำลังฝึกซ้อมไปในทิศทางที่ถูกต้อง? หรือสำหรับผู้ที่กำลังฝึกฝนด้วยตัวเอง จะมีหลักการอะไรที่ช่วยให้เราพัฒนาได้อย่างตรงจุดและไม่หลงทาง?
วันนี้ครูฟิล์มมี “เครื่องมือ” ที่ทรงพลังที่สุดชิ้นหนึ่งมามอบให้ครับ ไม่ว่าคุณจะเรียนร้องเพลงกับครูอยู่แล้ว หรือกำลังพยายามสอนตัวเองอยู่ก็ตาม เครื่องมือนี้จะช่วยให้คุณกลายเป็น “ครูสอนร้องเพลงที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง” ได้ครับ
เราต้องยอมรับความจริงที่ว่า แม้เราจะมีครูที่ดีที่สุดในโลก แต่เราก็เจอครูได้แค่สัปดาห์ละหนึ่งหรือสองครั้งเท่านั้น เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกซ้อม หรือ ความก้าวหน้าที่แท้จริงนั้นเกิดขึ้นระหว่างบทเรียน ซึ่งเป็นเวลาที่เราต้อง “สอนตัวเอง” อย่างมีประสิทธิภาพ วันนี้ครูฟิล์มจะมาแนะนำหลักการที่เรียกว่า “สามเหลี่ยมการสอน (The Teaching Triangle)” ซึ่งเป็นกรอบความคิดที่ครูฟิล์มใช้ในการทำงานกับนักเรียนทุกคน และคุณก็สามารถนำไปใช้กับตัวเองได้อย่างทรงพลังเช่นกันครับ
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
The Teaching Triangle: สามเหลี่ยมสู่การพัฒนาเสียงร้อง
“สามเหลี่ยมการสอน” คือวงจรการเรียนรู้และแก้ไขปัญหาอย่างเป็นระบบ ซึ่งเปรียบเสมือนเข็มทิศนำทางในการฝึกซ้อมของคุณ ประกอบด้วย 3 มุม หรือ 3 ขั้นตอนที่ต้องดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและเชื่อมโยงกันครับ:
- Condition (สภาวะปัจจุบัน): ขั้นตอนนี้คือการเป็น “นักสังเกต” ที่เฉียบคมต่อเสียงและร่างกายของตัวเอง เป็นการรับรู้และระบุปัญหาอย่างเฉพาะเจาะจงว่า “อะไรกำลังเกิดขึ้น” กับเสียงของคุณในขณะนั้น? อะไรกำลังเกิดขึ้นกับร่างกายและกล้ามเนื้อของคุณในขณะนั้น? สิ่งสำคัญคือต้องระบุให้ชัดเจนและเป็นกลางที่สุด ไม่ใช่แค่บอกว่า “ร้องไม่ดี” หรือ “เสียงแย่” แต่ต้องเจาะจงลงไปในรายละเอียด เช่น
- สิ่งที่คุณได้ยิน: “เสียงบีบแน่นและแหลมเกินไปที่โน้ตตัว G4”, “เสียงแตกเมื่อร้องคำว่า ‘รัก’ ในท่อนฮุค”, “เสียงลมเยอะเกินไปในช่วงเสียงต่ำ ทำให้เสียงไม่ชัด”, “Vibrato สั่นเร็วและเกร็งเกินไป”
- สิ่งที่คุณรู้สึก: “รู้สึกเกร็งที่โคนลิ้นและขากรรไกร”, “รู้สึกเหมือนลมหมดและต้องเค้นเสียงในช่วงท้ายของประโยคเพลง”, “รู้สึกจั๊กจี้หรือระคายเคืองในลำคอหลังร้องเพลง” การระบุปัญหาได้ชัดเจนเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ขั้นตอนต่อไปง่ายขึ้นเท่านั้นครับ
- Consider (พิจารณาสาเหตุ): นี่คือขั้นตอนของ “นักสืบ” และเป็นหัวใจที่สำคัญที่สุดของกระบวนการทั้งหมด เป็นการหยุดและวิเคราะห์อย่างลึกซึ้งว่า “ทำไม” ปัญหานั้นถึงเกิดขึ้น? อะไรคือต้นตอที่แท้จริงของสภาวะปัจจุบัน? บ่อยครั้งที่ปัญหาหนึ่งๆ ไม่ได้มีสาเหตุมาจากปัจจัยเดียว แต่เกิดจากหลายปัจจัยทำงานร่วมกัน ซึ่งอาจรวมถึง:
- ปัจจัยทางเทคนิค: การใช้แรงดันจากปอดไม่สม่ำเสมอ, การใช้รูปสระที่ไม่เหมาะสมกับระดับเสียง, การทำงานของกล้ามเนื้อที่ไม่สมดุล
- ปัจจัยทางกายภาพ: ท่านั่งหรือท่ายืนที่ไม่ดี, ความตึงเครียดของกล้ามเนื้อส่วนอื่นๆ เช่น บ่า ไหล่ คอ, การพักผ่อนไม่เพียงพอ, การดื่มน้ำน้อยเกินไป
- ปัจจัยทางจิตใจ: ความกลัวหรือความกังวลต่อโน้ตสูงตัวนั้นๆ, ความไม่มั่นใจในเสียงของตัวเอง, การคิดวิเคราะห์มากเกินไปจนร่างกายเกร็งโดยไม่รู้ตัว การใช้เวลาในขั้นตอนนี้อย่างเต็มที่เพื่อค้นหาสาเหตุที่แท้จริง จะช่วยให้คุณไม่ต้องเสียเวลาไปกับการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุครับ
- Consult (ปรับแก้/ให้คำแนะนำตัวเอง): เมื่อเรามีข้อมูลจากสองขั้นตอนแรกแล้ว ขั้นตอนนี้คือการสวมบทบาท “นักวิทยาศาสตร์” หรือ “โค้ช” ให้กับตัวเอง เป็นการตั้งสมมติฐานและนำข้อมูลที่ได้จากการพิจารณา มา “ให้คำแนะนำ” กับตัวเอง เพื่อปรับเปลี่ยนแบบฝึกหัด หรือลองใช้เครื่องมือใหม่ๆ ในการแก้ไขปัญหา ไม่ใช่การเดาสุ่ม แต่เป็นการทดลองอย่างมีหลักการว่า “ถ้าเราทำแบบนี้… ผลลัพธ์น่าจะเป็นแบบนั้น” ตัวอย่างเช่น:
- สมมติฐาน: “สาเหตุที่เสียงบีบแน่นที่โน้ต G4 อาจจะมาจากการใช้สระ ‘อา’ ที่กว้างเกินไป”
- การทดลอง : “ลองเปลี่ยนไปใช้สระที่แคบลง เช่น ‘โอ’ หรือ ‘อู’ ในแบบฝึกหัดเดิม แล้วสังเกตความรู้สึกและความเปลี่ยนแปลงของเสียง” นี่คือการสร้างการทดลองเล็กๆ เพื่อเก็บข้อมูลและหาทางออกที่ดีที่สุดครับ
หลังจากปรับแก้และให้คำปรึกษาตัวเองแล้ว เราก็จะกลับไปเริ่มต้นที่ Condition อีกครั้ง เพื่อประเมินผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น (“ตอนนี้เสียงดีขึ้นไหม? รู้สึกอย่างไร?”) แล้ววนลูปสามเหลี่ยมนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อขัดเกลาเสียงของเราให้ดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันคือวงจรแห่งการพัฒนาที่ไม่สิ้นสุดครับ
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
กับดักที่นักร้องส่วนใหญ่ตกลงไป: การข้ามขั้นตอนที่สำคัญที่สุด!
นี่คือข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่นักร้อง (และแม้แต่ครูบางคน) ทำเมื่อพยายามสอนตัวเองครับ นั่นคือ…
การกระโดดข้ามจากมุมที่ 1 (Condition) ไปยังมุมที่ 3 (Consult) ทันที!
เรามักจะรับรู้ได้ไม่ยากว่า “อะไร” กำลังเกิดขึ้น (Condition) เช่น “โอเค เสียงเราบีบ” แต่ด้วยความหงุดหงิดหรือใจร้อน เรามักจะข้ามขั้นตอนการวิเคราะห์ไปทั้งหมด แล้วรีบกระโดดไปที่การ “ปรับแก้” (Consult) ทันที เช่น “งั้นลองแบบฝึกหัดใหม่ดู” หรือ “ลองตะโกนให้ดังขึ้นอีก!”
การกระทำเช่นนี้ไม่ต่างอะไรกับการติดอยู่ใน ‘วงจรอุบาทว์แห่งความหงุดหงิด’ (The Vicious Cycle of Frustration) ที่มีแต่จะบั่นทอนกำลังใจ: 1. เจอปัญหา (เสียงบีบ) → 2. หงุดหงิดแล้ว ‘ตะบี้ตะบัน’ ร้องซ้ำๆ (Consult ตัวเองแบบผิดๆ) → 3. ผลลัพธ์แย่ลง (เสียงยิ่งบีบ) → 4. หงุดหงิดและโทษตัวเองมากขึ้น → 5. วนกลับไปข้อ 1 แต่กลับไปด้วยความมั่นใจที่ลดลง
การข้ามขั้นตอน “พิจารณาสาเหตุ” หรือการหา “Why” ก็เหมือนกับการพยายามซ่อมรถโดยไม่รู้ว่าอะไรเสียครับ คุณอาจจะลองเปลี่ยนยาง เปลี่ยนน้ำมันเครื่องไปเรื่อยเปื่อย แต่ถ้าปัญหาจริงๆ คือแบตเตอรี่หมด คุณก็จะไม่มีวันแก้ปัญหาได้สำเร็จ ไม่เพียงแต่จะเสียเวลาฝึกซ้อมอันมีค่าไปโดยเปล่าประโยชน์ แต่ยังเสี่ยงต่อการสร้างนิสัยการใช้เสียงที่ผิดๆ จนอาจนำไปสู่การบาดเจ็บของเส้นเสียงได้
“Why” คือขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในกระบวนการนี้ครับ ถ้าคุณไม่เข้าใจว่า “ทำไม” คุณถึงเจอปัญหา คุณก็จะไม่มีทางรู้วิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง (How) ได้เลย
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
เจาะลึกการ “พิจารณา” (Consider): มาเป็นนักสืบให้เสียงของตัวเองกัน!
ลองมาดูตัวอย่างจริงกันครับ สมมติว่า Condition ของคุณคือ: “พยายามร้องโน้ตสูงตัวหนึ่ง แต่มันเพี้ยนต่ำ (Flat) และรู้สึกตึงเครียดมาก”
แทนที่จะหงุดหงิดแล้วพยายาม “ตะบี้ตะบัน” ร้องซ้ำๆ เราควรหยุดและเข้าสู่โหมด Consider แล้วถามตัวเองว่า “ทำไม?” สาเหตุที่เป็นไปได้มีอะไรบ้าง?
- สระ (Vowel) กว้างเกินไปหรือไม่?
- สระที่กว้างเกินไป (เช่น สระ ‘อา’ ที่แผดเหมือนตะโกน) จะกระตุ้น “สัญชาตญาณการตะโกน” (Shout Reflex) ของร่างกาย ทำให้กล้ามเนื้อบีบตัวและกล่องเสียงยกสูงขึ้นโดยอัตโนมัติ ลองสังเกตในกระจกดูสิว่ารูปปากของคุณเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหนเมื่อเทียบกับตอนร้องโน้ตต่ำๆ
- กล้ามเนื้อทำงานไม่สมดุลหรือไม่? (Muscular Imbalance)
- กล้ามเนื้อเสียงต่ำ (TA Muscles) อาจจะทำงานหนักเกินไป เหมือนเราพยายาม “ลาก” ความหนาของเสียงอกขึ้นไปในที่สูง ทำให้กล้ามเนื้อเสียงสูง (CT Muscles) ไม่สามารถยืดเส้นเสียงให้บางและยาวเพื่อสร้างเสียงสูงได้อย่างอิสระ ลองนึกภาพการเล่นชักเย่อที่ไม่สมดุลดูครับ
- กล้ามเนื้อที่ใช้ปิดเส้นเสียง อาจจะบีบตัวแน่นเกินไป เหมือนการกำหมัดแน่นๆ ทำให้ลมไม่สามารถไหลผ่านได้อย่างสะดวกและเป็นอิสระ ความรู้สึกจะเหมือนมีอะไรมา “บล็อก” เสียงไว้
- การสะท้อนเสียง (Resonance) อยู่ผิดที่หรือไม่?
- เราอาจจะยังพยายามใช้ “ช่องคอ” (Throat Resonator) เป็นตัวสะท้อนเสียงหลัก ซึ่งเหมาะกับเสียงต่ำ แต่ไม่เหมาะกับเสียงสูง ทำให้เสียงตันและขึ้นไม่ถึง ความรู้สึกจะเหมือนเสียง “อู้” อยู่ในลำคอ
- การจะร้องเสียงสูงให้แข็งแรงและกังวาน เราต้องเรียนรู้ที่จะถ่ายโอนการสะท้อนเสียงให้ “ช่องปาก” (Mouth Resonator) เข้ามามีบทบาทหลักมากขึ้น ซึ่งทำได้ผ่านการปรับสระนั่นเอง มันคือการเปลี่ยน “ห้อง” ที่ใช้ในการขยายเสียงให้เหมาะสมกับความถี่ที่สูงขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น ลองสวมบทบาทนักสืบแล้วถามต่อว่า ‘แล้วทำไม…เราถึงใช้สระกว้างเกินไปล่ะ?’ คำตอบอาจจะไม่ใช่แค่เรื่องเทคนิค แต่อาจเป็นเพราะ ‘เราพยายามเลียนแบบเสียงร้องของศิลปินต้นฉบับมากเกินไป’ หรือ ‘เรามีความเชื่อผิดๆ ว่าเสียงดังเท่ากับเสียงดี’ การขุดให้ลึกถึง ‘รากของปัญหา’ (Root Cause) เช่นนี้ จะช่วยให้เราแก้ไขที่ต้นตอและป้องกันไม่ให้ปัญหาเดิมกลับมาเกิดซ้ำอีกครับ
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
️ การ “ปรับแก้และให้คำปรึกษาตัวเอง” (Consult) อย่างเป็นระบบ: เลิกเดาสุ่ม!
จากตัวอย่างเดิม เมื่อเราพิจารณาแล้วว่าสาเหตุที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดคือ “สระกว้างเกินไป” ร่วมกับ “กล้ามเนื้อเสียงต่ำทำงานหนักเกินไป” การ Consult ของเราจึงไม่ใช่แค่การลองมั่วๆ แต่เป็นการทดลองอย่างมีหลักการ:
- สมมติฐานที่ 1: “ถ้าเรา ปรับสระให้แคบลงเล็กน้อย (เช่น จาก ‘อา’ เป็น ‘เออะ’ หรือ ‘ออ’) มันน่าจะช่วยลดการทำงานของกล้ามเนื้อเสียงต่ำและช่วยให้การสะท้อนเสียงเปลี่ยนตำแหน่งได้ง่ายขึ้น”
- การทดลอง : ลองร้องแบบฝึกหัดเดิมอีกครั้ง แต่เปลี่ยนสระตามสมมติฐาน
- ผลลัพธ์ (Condition ใหม่): “ดีขึ้น! ความตึงเครียดลดลง แต่ยังรู้สึกบีบๆ อยู่นิดหน่อย”
- สมมติฐานที่ 2: “โอเค แสดงว่าสระช่วยได้ส่วนหนึ่ง แต่ยังอาจมีการบีบตัวของเส้นเสียงที่มากเกินไปอยู่ ถ้าเรา เติมลมเข้าไปอีกนิด เพื่อลดการบีบตัวของเส้นเสียง มันน่าจะช่วยให้เสียงเป็นอิสระมากขึ้น”
- การทดลอง : ลองร้องสเกลเดิมอีกครั้ง โดยใช้พยัญชนะ ‘H’ นำหน้า เช่น ‘ฮูววว’ (Hoooo) หรือ ‘ฮาววว’ (Howww) เพื่อกระตุ้นให้มีลมไหลผ่านมากขึ้น
- ผลลัพธ์ (Condition ใหม่): “โอ้! อันนี้เวิร์คเลย! รู้สึกสบายขึ้นมากและเสียงกังวานขึ้น”
- พิจารณาและสรุปผล: “เยี่ยม! แสดงว่าการผสมสานระหว่างการปรับสระให้เหมาะสมและการอนุญาตให้มีลมไหลผ่านอย่างสมดุลคือสิ่งที่ร่างกายต้องการสำหรับโน้ตตัวนี้”
- การทดลองต่อไป : “งั้นทำต่อไป! ลองไล่สเกลขึ้น-ลงด้วยความรู้สึกนี้ดู และลองนำไปปรับใช้กับท่อนเพลงจริง”
หัวใจของขั้นตอนนี้คือการ ‘แยกตัวแปร’ ครับ เหมือนนักวิทยาศาสตร์ในห้องแล็บที่ต้องการทดสอบสมมติฐาน พวกเขาจะเปลี่ยนปัจจัยทีละอย่างเท่านั้น ในการฝึกร้องก็เช่นกันครับ หากคุณเปลี่ยนทั้งสระ, ปริมาณลม, และท่าทางไปพร้อมๆ กัน คุณจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าปัจจัยไหนที่สร้างความเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง การปรับแก้ทีละอย่างเล็กๆ น้อยๆ คือกุญแจสำคัญในการทำความเข้าใจเสียงของตัวเองอย่างลึกซึ้งครับ
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
✨ เทคนิคการฝึกแบบ “เป็นครูให้ตัวเอง”
- อัดเสียงเสมอ! (Record Yourself): คุณไม่มีหูคู่ที่สองเหมือนเวลาอยู่กับครู ดังนั้นการอัดเสียงคือสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง มันจะช่วยให้คุณวิเคราะห์เสียงของตัวเองได้อย่างเป็นกลางและได้ยินในสิ่งที่หูของคุณอาจจะพลาดไปขณะร้อง
- วางแผนการทดลอง: ก่อนจะเริ่มฝึก ให้จดลงไปเลยว่าคุณจะลอง “แยกตัวแปร” และทดลองอะไรบ้าง เช่น
- ครั้งที่ 1: ร้องโดยไม่เปลี่ยนอะไรเลย (Baseline)
- ครั้งที่ 2: เปลี่ยนแค่ “สระ” ให้แคบลง
- ครั้งที่ 3: กลับไปใช้สระเดิม แต่เปลี่ยนแค่ “ปริมาณลม” ให้มากขึ้น
- ครั้งที่ 4: ลองปรับ “ตำแหน่งของลิ้น” ไปข้างหน้าเล็กน้อย
- สร้างสัญลักษณ์: ขณะอัดเสียง เมื่อคุณทำการปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่าง ให้ “ดีดนิ้ว” หรือ “ตบมือ” เบาๆ เพื่อสร้างสัญลักษณ์ทางเสียงเอาไว้ เวลาฟังย้อนหลังจะได้รู้ว่าคุณเปลี่ยนเทคนิคตรงไหน
- จดบันทึก: ฟังเสียงที่อัดไว้แล้วจดบันทึกว่าการปรับแก้แบบไหนให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด หรือพาคุณเข้าใกล้เป้าหมายมากที่สุด สร้าง “ไดอารี่เสียง” ของคุณเอง
- ทำงานกับเพลงเป็นส่วนๆ (Micro-Practice): อย่าเอาแต่ร้องเพลงทั้งเพลงตั้งแต่ต้นจนจบ ให้เลือก “ท่อนที่มีปัญหา” หรือแม้แต่ “โน้ตตัวเดียวที่มีปัญหา” มาหนึ่งตัว แล้วใช้กระบวนการ “สามเหลี่ยมการสอน” นี้ในการแก้ไขอย่างละเอียด
- มองหาจุดพลาดเล็กๆให้เจอ: แม้คุณจะเป็นคนที่ร้องเพลงได้ดีโดยธรรมชาติ ให้ลองมองหาจุดอ่อนเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเองเสมอ เช่น การขึ้นต้นเสียงที่กระแทกเกินไปในบางคำ, การที่ลมหมดก่อนจะจบท่อนยาวๆ, หรือการที่ขากรรไกรเกร็งเมื่อร้องสระ ‘อี’ จุดอ่อนเล็กๆ เหล่านี้คือสิ่งที่แยกนักร้องที่ดีออกจากนักร้องที่ยอดเยี่ยม
เลิกหงุดหงิดที่ทำให้คุณ “ตะบี้ตะบัน” ร้องซ้ำๆ อย่างไร้จุดหมาย แล้วเปลี่ยนเป็นการหยุด, พิจารณา, และปรับแก้อย่างชาญฉลาดครับ!
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
สรุปส่งท้าย: คุณคือครูที่ดีที่สุดของตัวเอง
การนำหลักการ ‘สามเหลี่ยมการสอน’ ไปใช้ ไม่ใช่แค่การเรียนรู้ ‘ทักษะ’ ใหม่ แต่คือการเปลี่ยน ‘กรอบความคิด’ (Mindset) ทั้งหมด จากการเป็นเพียง ‘ผู้ร้องตาม’ ที่รอรับคำสั่ง ไปสู่การเป็น ‘เจ้าของเสียง’ (Vocal Owner) ที่มีความสามารถในการวิเคราะห์, ทดลอง, และพัฒนาเครื่องดนตรีชิ้นเดียวในโลกของคุณได้อย่างแท้จริง มันจะช่วยให้คุณเข้าใจเสียงของตัวเองอย่างลึกซึ้ง, แก้ปัญหาได้อย่างตรงจุด, และทำให้ทุกนาทีของการฝึกซ้อมของคุณมีประสิทธิภาพสูงสุด
หากคุณต้องการผู้เชี่ยวชาญที่จะช่วยนำทางและสอนให้คุณสามารถใช้ “สามเหลี่ยมการสอน” นี้ได้อย่างคล่องแคล่ว เพื่อที่คุณจะสามารถเป็นครูที่ดีที่สุดให้กับตัวเองได้ ร้องเพลงดอทคอม โดยครูฟิล์ม ธนพรรษ พร้อมที่จะมอบเครื่องมือและกรอบความคิดเหล่านี้ให้กับคุณครับ
✨ ที่ ร้องเพลงดอทคอม เราจะสอนให้คุณ “คิด” อย่างนักร้องมืออาชีพ:
- ✔️ การวิเคราะห์สภาวะเสียง (Condition) ของตัวเองอย่างแม่นยำ
- ✔️ การทำความเข้าใจสาเหตุ (Consider) ของปัญหาเสียงต่างๆ อย่างลึกซึ้ง
- ✔️ การเลือกใช้แบบฝึกหัดและเทคนิคการปรับแก้ (Consult) ที่เหมาะสมกับตัวเอง
- ✔️ การวางแผนการฝึกซ้อมด้วยตัวเองอย่างเป็นระบบและมีประสิทธิภาพ
- ✔️ การสร้างความมั่นใจในการทดลองและค้นหาศักยภาพเสียงของตัวเอง
มาเริ่มต้นการเดินทางสู่การเป็น “ครูที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง” กับครูฟิล์มที่ ร้องเพลงดอทคอม กันนะครับ!
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
สนใจเรียนหรือสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม:
โทร: 099-232-4519
เว็บไซต์: www.rongpleng.com
Email: [email protected]
Line: @rongpleng หรือ https://lin.ee/W4wNpne1
TikTok: @rongpleng.com หรือ https://www.tiktok.com/@rongpleng.com
Instagram: @rongpleng หรือ https://www.instagram.com/rongpleng
#สอนตัวเอง #ฝึกร้องเพลง #เทคนิคการร้องเพลง #สอนร้องเพลง #เรียนร้องเพลง #ครูฟิล์มสอนร้องเพลง #ร้องเพลงดอทคอม #พัฒนาตัวเอง #VocalCoach #SelfTeaching
สอนตัวเอง, ฝึกร้องเพลง, เทคนิคการร้องเพลง, สอนร้องเพลง, เรียนร้องเพลง, ครูฟิล์มสอนร้องเพลง, ร้องเพลงดอทคอม, พัฒนาตัวเอง, VocalCoach, SelfTeaching
